KÖTÜ İNSANLAR!
Hayatımızı olumsuz etkileyen en önemli kesim halkın içindeki kötü insanlar grubu. Bu grup içinde yer
alan insanlarda her türlü dünya görüşü var, her türlü inanç var, her eğitim düzeyi var. Kötülük, iyiliğin
örgütlü olamamasından ve kötülerin neler planlayabileceğine mesai harcamamasından istifade
ediyor.
İnsanlar neden dolandırılıyor? Çünkü kötüler karşısındaki kişinin zaaflarını, psikolojisini, bürokrasideki
bilgisizliğini, insana olan saygısını, dini ya da kültürel inançlarını manipüle ederek kötü niyetini
örtüyor.
Kötüler genel olarak kalitesiz insanlardır ancak mesele burada bitmez. Kalitesiz bir insanla teması
kesersiniz ve kendinizi ondan izole edersiniz. Fakat kötülük toplumu etkiler ve sorun kişisel boyuttan
toplumsal boyuta taşınır. Prof.Dr. Celal ŞENGÖR’ün “Senin cehaletin benim yaşam kalitemi etkiliyor!”
sözünü bu düzlemde değerlendirmek gerekir.
Sosyolojide pek çok sınıflandırma yapılmıştır. Kesin inançlılar (adanmışlar), dini gruplar, eğitime bağlı
sınıflandırmalar, coğrafi veya kültürel ayrışmalar vs. Ancak bir mühendis olarak toplumumuza daha
faydalı olabilmesi ve her bir birey tarafından kolaylıkla yaşama uygulanabilmesi açısından başka bir
açıdan bu temel sorunun değerlendirilmesinin uygun olacağı düşüncesi ile bu yazıyı kaleme alıyorum.
Kötülüğü ve kötü insanları anlamak için nasıl bir kontrol listesi oluşturulabilir?
1- Kötü insanın ilk işareti mensup olduğu yapının toplum menfaatine olmayan davranışlarına göz
yumması hatta savunmasıdır.
Bu meselenin çok farklı nedenleri vardır. Kişiliği gelişmemiş kimseler toplumdaki yerlerini o gruba
aidiyetleri ile elde ederler. Bir becerileri, başarıları olmayan insanlar dahil olduğu grubun en fanatik
savunucularıdırlar. Yapı var olduğu sürece kendileri de bundan ötürü değer bulacaklarından ya da
tam tersi yapı dağıldığından bir “hiç” durumuna düşeceklerinden mensubu olduğu yapıyı ölümüne
müdafaa ederler.
Özellikle siyasi gruplarda, partilerde, tarikatlarda, spor takımı taraftarlıklarında bunu görürüz. Toplum
mühendisleri her insanda olan sosyalleşme yaratılışını bu taraflara kanalize ederek çeşitli menfaatler
oluşturmaya çalışırlar. Grup büyüdükçe menfaatler de azımsanmayacak büyüklüklere gelir; iktidar,
makam, para, güç vs.
Her dini inanışta adalet, yardımlaşma, topluma zarar verecek davranışlardan kaçınma esastır.
Toplumun huzuru ve güvenliği için bu çok önemlidir. Fakat bu yanlış uygulamaları kayırmaya
vardığında ne huzur ne de güvenlik kalır. İş te bu durum menfaatperest kötü insanların marifetidir.
Her insanın ilk sorgu mercii kendi vicdanıdır. Bazı insanlar prefrontal bölgeleri çalışmadığı için çeşitli
kişilik bozukluklarına sahip olabilir ve vicdan sorgusu çalışmayabilir. Aslında toplumun bu tür kişileri
ayıklaması ve topluma etki edecek mevkilerden uzak tutması çok önemlidir. Aksi halde Hitler veya
Stalin vakası yaşanması ihtimali her toplumda oldukça yüksek bir ihtimal haline gelir. (Bu arada bazı
durumlarda milyonda bir bile yüksek bir ihtimal oluşturabilir. )
2- İnandığını söylediği veya savunduğu değerlere uygun yaşamayanlar da kötü insanlardır. Bu durumu siyasetle uğraşanlarda sıklıkla görüyoruz. Kendisini ülkenin en büyük milliyetçisi, hatta
ırkçısı olarak tanımlayan kişilerin ucunu bir kaldırıyoruz ırkı başka çıkıyor veya arka planda sövdükleri
milletlerle ya da gruplarla ekonomik ortaklıkları çıkıyor. Yani “Bu ne? Perhiz, Bu ne? Lahana turşusu”
durumu çıkıyor. Dini hassasiyetler üzerinden siyaset yapanlarda da durum farklı değil. O kadar çok
örnek var ki. Bu kesimi körü körüne destekleyenler dahi duydu. Yani sağır sultan bile duydu. İşte bu
durumda olan siyasetçi de, bunu bilip de tavrını koymayan vatandaş da kötü insandır.
Şahsen geçmişte tanıdığım bazı insanlarla selamı kesmişimdir. Bana göre kötü insana selam vermek
“Senin yaptıklarını takdir ediyorum devam et” veya “Senin yaptıkların benim umurumda değil sen
bildiğin gibi devam edebilirsin” demektir. Her iki durumda da karşıdaki kişi cesaretlenir ve
kötülüklerine artırarak devam eder. İyi niyet ve nezaket iyidir ama topluma veya sizin dışınızdaki
kişilere zarar veren kişileri görmezden gelerek ilişkinizin bozulmaması, ileride oluşacak muhtemel
menfaatinizin zarar görmemesi adına gösterilen hoşgörü gerçekte hoşgörü değil basitliktir,
kalitesizliktir.
3-. Bir de sinsi kötüler var. Bunlar içinde bulundukları toplumdan olmayan fakat geçmişte zarar
görmemek için toplumun genelindenmiş gibi görünenler. Son yıllarda bilgi çağı ile birlikte bir takım
insanların etnik kökenlerinin ve inançlarının aslında toplumun genelinden çok farklı olduğunu
öğreniyoruz.
Bu çok tehlikeli bir durumdur. Kendimden bir örnekle açıklayayım. Geçen sene bir kaynakta son
Padişah Sultan Vahdettin’in 1 Eylül 1921 tarihinde yani Sakarya Meydan Muharebesi devam ederken
Nimet Nevzat Hanımla Yıldız Sarayında görkemli bir düğünle evlendiğini öğrenmiş ve kanım
donmuştu. Benim dedem cephede aç- sefil Yunan’la boğaz boğaza harp ederken 61 yaşındaki
padişahımız efendimiz 18 yaşında bir taze ile düğün yapıyor. Şimdi bunun için bizde çeşitli ifadeler var
da burada onları dile getirmekten hicap duyarım. Ancak içimi derin bir öfke kapladığını ifade etmek
isterim.
Geçenlerde Konya’nın köylerinde 1973 de tuvalet kültürü yokmuş anektodunu paylaşırken ağabeyim
Arap Ali ÜNVER (Hasanoğlan Öğretmen Okulu Mezunu) 1975 de aynı duruma kendisinin de yaşadığını
köylülere nasıl tuvalet yaptırdıklarını, hijyen eğitimi verdiklerini anlattı. Cumhuriyetin öğretmenleri o
köylere ancak 70’li yıllarda yetişebilmişlerdi. Atalarımızın nasıl derin bir sefalet içinde olduklarını bir
düşünün, o dönemlere bir empati yapın. Uzun yıllar boyu Osmanlı’yı kutsayan ben dahi büyük bir
öfke hissettim.
Peki bu durum benim kötülük yapmamı, kötü bir insana dönüşmemi gerektirir mi? Hayır. Nereden
belli? Başka bir mevzu anlatayım Filistinlilerin Lawrence’in yellemesiyle askerlerimizi vahşice
katletmesi herkesçe malumdur. Hatta “Lawrence in Arabia” isimli filmde yapılan katliam karşısında
Lawrence’in dahi büyük bir dehşete kapılması işlenmiştir. Filistinlilere karşı da sempati beslemem,
genel olarak güvenmem de. Geçmişte yapan yine yapabilir. Ümmet kardeşliği filan bizim safları
avuttukları tatlı ama aslı astarı olmayan bir hikayedir. Güney İslam’ından hiç kimse mevali olan bizleri
ümmet kardeşi olarak görmez. (Not: Bu son cümlelerin içinde barındıkları mesajlar onlarca kitapta
işlenmiştir isteyen o konulara yoğunlaşabilir) Bu açıklamalardan sonra konumuza dönelim bu dönem
sınıfımda bir Filistinli öğrencim var. Tipinden anladım o bölgeden olduğunu. Nerelisin? Dedim
“Filistinliyim” dedi. “Peki” dedim. Talebini dile getirdi, diğer öğrenciler gibi o da aynı muameleyi
gördü. Dedeleri belki o katliama karıştı, belki de karışmadı bilemeyiz. Her ne olursa olsun bize
sığınmış, tahsil yapmaya çalışan bu garibanın ne günahı var? Her ne kadar geçmişte hiç hoşuma
gitmeyen şeyler yaşanmışsa da bu öğrenciye kötülük yapmak ne benim profesyonelliğime sığar ne de
insanlığıma.Ancak benim bu duygu ve düşüncelerle davranmam herkesin de bu şekilde davranacağı anlamına
gelmez. Mesela bir mevzu var önemli ve gözden kaçırılmaması gerekiyor.
Ermeni sorunu yaşanıyor ve tehcir (zorla göç) meydana geliyor. Ermeniler giderken bir kısım kız
çocukları burada kalıyor. Belki anası babası ölmüş, belki de ailesi komşularına emanet etmiş. Elbette
bazı kötü olaylar yaşanmış ama herkes bu olaylara katılmamış. İyi komşulukları olanlar ve hatta
ayrılırken karşılıklı ağlayanlar var. Bu kız çocukları evlenme yaşına geldiğinde Türk gençleri ile
evlendiriliyorlar ve hatta analık üzerinden özel akrabalık bağları yok olmuyor (teyze çocukları).
Biliniyor, yaşatılıyor. “Ana” Anadolu’da önemlidir. Özellikle eski dönemlerde baba çok otoriter
olduğundan çocukla muhatap olmaz, çocuk tüm işlerini anası ile çözerdi. Öyle ki çoğu çocuk babasını
gerçek karakterini dahi bilmeyebilirdi. O denli bir iletişim uçurumu vardı. Bu analar doğal olarak
çocukken yaşadıkları travmayı ömürleri boyunca çocuklarına anlattılar. Gözlerinin önünde yaşananları
uzun uzun tüm detayları ile anlattılar. Nasıl ki ben yukarıda anlattığım olaylarda bir öfke hissettim
onlar da tüm çocuklukları ve gençlikleri boyunca bu öfke ile bilendiler. Bu tür insanlar yabancı
servisler için paha biçilmezdir. Onların intikamları ile kendi menfaatleri birleşerek büyük iş birliğini
oluşturur. Bunlar görünürde toplumun büyük kesiminin üyeleridir ancak aslında büyük kesimin en
sinsi düşmanlarıdır aynı zamanda. İşte bu insanlar çocukluktan itibaren dehşetli ve en yakınlarının
yaşadığı hikayelerle yetiştiklerinden her türlüğü kötülüğü yapma ve intikam alma salahiyetini
kendilerinde hissederler.
Benzer bir durum Karadeniz bölgesinde de yaşanmıştır. Bazı yerleşim yerleri dışlanmamak ve zaman
içinde kamufle olmak için biz de Sünni Müslüman olduk demişlerdir. Hatta bizim Sünnilerden daha
hararetli Sünni olduklarını görürsünüz. Bazılarında katı bir İslam anlayışı vardır. O katı yaklaşımı
mesela İç Anadolu’da görmezsiniz. Karadeniz’de bazılarının İslam’a aşırı bağlılığı ilginç gelir. Şu andaki
bilgilerimle ancak kendi düşüncemi ifade edebilirim ve kesinlikle böyledir diyemem ama gözlemlerim
sonucunda görüyorum ki özellikle geçmişte Türk ve Müslüman olmayan köylerin insanları arasında
bazıları cumhuriyete, cumhuriyet kazanımlarına (kadınların hakları, kul olmaktan çıkıp birey, tahsil
yapabilme vs), laikliğe (herkesin birbirinin inancına saygı gösterme), halifeliğin kaldırılmasına (halifelik
tekrar getirilmesi İngiliz ve Amerikan projesidir) düşmanlar. Aslında mesele bu kavramlar ve
kazanımlar değil, esas mesele din ve millet değiştirmelerine neden olan, kurdukları devleti yıkan Türk
Milletine kötülük yapmaktır. Öyle bir kötülüktür ki bu saf Türkler bunların ümmet kardeşliği, İslam’ın
yüceltilmesi, Allah’ın kanunlarının yer yüzüne hakim olmasını beklerken ellerindeki gül gibi devlet,
cennet gibi ülke ellerinden kayıp gidecektir. İşte kötülüğün en büyüğü de zannımca budur. Kendinden
bildiklerin tarafından hançerlenmek bu milletin kaderinde var. Türk ve Anadolu kültüründe yalan
söylemek yoktur hele ki inançlı, imanlı insan asla yalan söylemez. Şunu düşünmez benim insanım
karşımdaki gerçekten imanlı mı? Söyledikleri ile yaptıkları örtüşüyor mu? Biz de beyan esastır. O
beyana itibar edilir. Böylelikle kötülüğün en büyüğünün yapılması için mükemmel bir fırsat verir.
4- Kalitesiz insandan her an kötülük bekleyebilirsiniz. Çünkü kalite bir bütündür, bir ürünün bir tarafı
kaliteli bir tarafı kalitesiz olamaz. Bir kimsenin bir noktada defosu varsa genel olarak defoludur.
Defolu ürün kullanılmaz mı elbette kullanılır defosunu bilirsiniz ona göre kullanırsınız. Ancak bir ürün
defosuz olarak pazarlanıyorsa ve aslında bir ya da daha fazla defoya sahipse bunu size pazarlayan her
kimse (kendisi de olabilir, bir pazarlamacı da) kötü insandır. Size kötülük yapmıştır.
“İnsani Kalite” başlıklı yazıma aşağıdaki linkten ulaşabilirsiniz.
https://www.ngazete.com/insani-kalite-
4074yy.htm?fbclid=IwAR1eA6WXL3QzDQE3BYrR817df2daNrlxBU0sxM9yHk51W7fcN_4zVF1VeEY
5- Kötü insanları üçe ayırmak mümkündür, büyük kötüler, küçük kötüler ve aptallar. Kötülerin
durumu bellidir ama aptallar iyilik yaptıklarını zannederek kötülük yapanlardır ki toplum içinde belki
de en zararlı olanları bunlardır. Çünkü bunların kendileri dahi bilmez nasıl bir kötülük planının içinde
olduğunu. Maalesef bunların sayısı da eğitimsiz toplumlarda çok fazla. Bir profesörün “Ben cahilin
ferasetine güveniyorum” demesinin altında yatan da aslında budur. Asında cahili kandırarak kötülük
yaptıracağını iyi biliyor, çünkü cahilleri aptallaştırmak kolaydır. Bunun çok çeşitli teknikleri vardır.
Belki de ilk Goebbels bu işin kitabını yazmış son 30 yılda da çok bilimsel bir şekilde geniş kitlelere
uygulanabilir hale gelmiştir.
Akademik eğitimi iyi olanların da kötü insan olmayacağının garantisi yoktur çünkü bu akademik
eğitimden çok kişilikle alakalıdır. Kişiliğin oluşmasında akademik eğitimin katkısı olsa da aile ve
çevrenin de çok büyük etkisi vardır. Bu nedenle eğitim seviyesi düşük çok iyi ve topluma faydalı
insanlar olabileceği gibi (nedense bunu yazarken aşığına kaçan karısının çorabına para sıkıştıran Aşık
Veysel geldi aklıma) eğitim düzeyi çok yüksek olmasına paralel çok sayıda kötü insanların olduğu da
bilinmektedir.
Kötü insanlar aramızda yaşıyorlar ve sinsice kendi ucuz menfaatleri için fırsat kolluyorlar. Topluma
yapılabilecek en büyük kötülük de aslında bu kötülere ses çıkarmamaktır. Bu iyileri de kötü yapar. Ses
çıkarmak münakaşa etmek, kavga etmek değildir. Kötülüğünden dolayı onunla ilişki bitirdiğini
hissettirmek de bir sestir. Alevilikte bir “düşkünlük” geleneği vardır. Türklerin tarih boyunca
damıtarak getirdiği bir gelenek ancak Sünni kesimde terk edilmiştir. Yanlıştır. “Düşkünlük” ve benzeri
uygulamalar Anadolu’nun her inanç kesiminde geçmişten günümüze uygulana gelmiştir ve devam
etmelidir. Her mesele kanun uygulanması ve buna müteakip cezası ile halledilemez. En büyük ceza
toplumun kestiği cezadır. Nice kahramanlar vardı ki devlet tarafından cezalandırılsa da toplum
vicdanında suçsuzdur. Niceleri de vardır ki devlet cezalandırmasa da toplum tarafından en büyük
cezaya çaptırılmış ve dışlanmıştır. Bu ceza sadece kendine değil nesline de uygulanan bir cezadır.
Bana göre dünyadaki en büyük savaş, kötülerin iyiliği yok etme üzerine yürüttüğü savaştır. İşin ilginç
yanı bu mücadele kötülerin zaferi ile sonuçlanmıyor sonsuza doğru devam ediyor. Ancak iyilik de
dünyaya hakim olmuyor.
İyilerin hayalinde herkesin hakkını aldığı, herkesin güven içinde kardeşçe, yaşadığı, kimsenin sefil
olmadığı, aç ve açıkta kalmadığı bir dünya tasavvuru vardır. Bunun dünyada çok az bölge haricinde
hayata geçirilemediğini görürüz. Hatta zaman zaman kötüler kafileler halinde dünyanın belli bir
bölgesinde toplanarak toplu kötülük ayinleri düzenlemişlerdir. Bunların genel kılıfları ise inançları
olmuştur. Kendi inancı doğru olmuş oluyor karşısındakini kendi inancına sahip olmadığı için
cezalandırma hakkını elde ettiğini düşünüyor. Tabi gerçekte oyunun daha büyük olduğu biliniyor.
Büyük kötüler, küçük kötüleri kullanarak çok büyük kötülüklerin gerçekleşmesini sağlıyorlar.
Bu noktada yaratıcı bu meselenin neresinde? İnsansı bir Tanrı kavramı olmadığını idrak etmek
gerekiyor. Her şeye öfkelenen, biri veya birileri bir günah işledi diye kavimleri toptan helak eden bir
Tanrı’nın olmadığını görmek gerekiyor. Dünya üzerinde çeşitli yerlerde kadınlara, masum yavrulara ve
hatta erkeklere olmadık zulümler yapılırken kutsal kitaplarda kavimleri helak ettiğini anlatan bir
Tanrının sessizliğini de anlamak mümkün değildir. Ne zaman mümkün değildir? Tanrıyı insan gibi
düşünen ve davranan bir varlık olarak gördüğümüz zaman. Meselenin özü şudur aslında kötüler
Tanrı’nın sosyal yasalarını binlerce yıl önce çözmüşlerdir. Bu gün daha çok insan bunu fark ediyor ve
kötülüğe meylediyor. Ekmeği düşürme çarpılırsın, musafı bel altında tutma çarpılırsın, yüzünü
yıkamazsan şeytan yalar, haram yeme midene ateş doldurursun gibi kişiyi otokontrole iten sözlerin
karşılığında çarpılan görülmeyince, şeytan yalamayınca, mideye ateş dolmayınca mecazı anlamak işine gelmeyen kötüler, kötülüklerini artık alenen yapmaya başladılar. Para balyalarını alıp kamera
karşısında gösteriş yaparak basitliklerini ifşa etmelerinden öte topluma da çok büyük kötülük yaptılar.
Peki ne yapmalıyız?
a. Kötülere uyup kötülerden olmayacağız. Temizliğimizi koruyacak, vicdanımızın sesini
susturmayacağız.
b. Her durumu sorgulayacağız. Biri bizi bir şeye zorluyor ise gerçek nedenini mutlaka öğrenmek
zorundayız. Karşımızdaki kişinin samimiyetini anlamak zorundayız ve kimseye sınırsız güvenmek
zorunda değiliz.
Geçen gün bir araç satışı mevzusu var. Bir vatandaş aracı almak istiyor. Telefonda görüşüyoruz.
Vatandaşın hal, hareket ve tavırlarını gözüm tutmadı. Bana “Bana güvenmiyor musun? dedi. Ben de
“Güvenmiyorum tabi kardeşim hayatımda ilk defa karşılaşıyorum ve senin yüzünü dahi
görmüyorum.” dedim. Bozuldu ya da bozulma numarası yaptı. Kimse kusura bakmasın bu devirde
kimseye güvenmen zorunda değiliz.
c. Kötülerin kötülüklerini tespit ettiğimizde onlara saldırmayacağız, sövmeyeceğiz ama yüzlerine
sakince “seni fark ettim, sen kötü bir insansın” diyeceğiz. Kötülere selam verip onları takdir ve tasvip
etmeyeceğiz.
d. Orhan Karakuş hocamın da sıklıkla vurguladığı gibi yeni başlayan bilgi çağında medeniyetimizi, bu
toprakların binlerce yıllık damıtılmış özünü yansıtan sulh, hakkaniyet, insan kardeşliğini odağa
yerleştirerek biçimlendireceğiz.
Analiz yaptığımızda görüldüğü üzere kötülükle mücadele aslında çok zor değilmiş değil mi?
Kötülerden olmayacağız, durumu ve bir şeyleri zorlayanları objektif olarak değerlendireceğiz ve
kötülere selam vererek kötülüklerine devam etmelerine müsaade etmeyeceğiz. Son madde (d.)
gelecek vizyonu ile alakalı, toplumumuzu ulaştırmamız gereken yeri de buraya koymuş olduk.
Buraya kadar okuyan herkese selam, saygı ve sevgilerimi gönderiyorum. Sağlıcakla kalınız.
Doç.Doç.Dr. Halil Murat ÜNVER
2023 CB A. Adayı
Doç. Elektrik Elektronik Müh. ABD
Doç.Bilgisayar Müh. ABD
