Punto:
Dinle
Merhaba Dostlar,
Bu gün içim çok acıdı, canım çok yandı...
Çankaya' dan Kızılay'a gitmek üzere 413 hatlı otobüse bindim.
Otobüs doluydu.
En arkaya geçtim, dip köşede boş yer bulup oturdum. Bir durak sonra iki ayağı ve bir kolu engelli olup, büyük bir zorlukla yürümeye çalışan 20' li yaşlarda bir gencimiz zar zor otobüse bindi. Sağlam elinde de bir çanta vardı.
Dikkatle bakmaya ve beklemeye başladım. Bakalım ne olacak diye.
Olan oldu ön sağ koltuklarda gençler, sol koltuklarda yaşlılar vardı.
Kimse oralı olmadı.
Hakkı olduğu halde bu engelli kardeşimize kimse yer vermedi. Yardımcı olanda olmadı.
Orta kapı ağzına kadar binbir güçlükle ulaşabildi. İçim ve canım yanarak, yüreğim sızlayarak insanların arasından sürekli izlemeye çalıştım.
Engelli gencimiz zorlukla ayakta durabiliyordu. Bir ara bayılacak gibi olduğunu gördüm. Hiç farkeden olmadı. 3-4 durak zor sabrettim. Otobüs çok kalabalıktı. İnen binen çoktu. En arkadan zorlukla yanına kadar gittim.
Bu sırada otobüs Meclis- Akay durağında durdu. İnenler oldu.
Genci kolundan tutup oturtmak istedim.
Gel canım seni bir yere oturtalım dedim.
Engelli genç " amcacım şimdi ineceğim, ancak koca otobüste beni fark eden bir büyüğümün olduğuna çok sevindim" dedi.
Bu diyaloğu oradakiler de duydular. Benim gözümden yaşlar dökülürken bende otobüsteki herkese döndüm,
"kendinizle gurur duyun, biz ne zaman bu kadar vicdansız ve kör olduk" dedim.
Engelli kardeşimizin koluna girerek Kızılay'a da otobüsten inmesine yardımcı oldum.
Tüm gün içim acıdı. Hiç bir iş yapamadım.
Bu tablo ile sık sık karşılaşıyorum. Engelli araçları ve tekerlekli sandalyeleri için yükleme rampaları var. Engelli olduğunda ya görmezlikten geliyorlar, ya da rampa arızalı deyip otobüs şoförleri almıyorlar, arkadan gelecek otobüse yönlendiriyorlar.
Bu konuda insanlarla ve şoförlerle kapışmaktan cidden yoruldum.
Ne hamileye, ne yaşlıya, nede engelliye saygı kaldı.
Geçen hafta da bu yüzden hamile bir bayan ile ameliyattan çıkmış yaşlı bir kadın için otobüsü bir birine kattım. Millette tık yok. Son derece bir duyarsızlık var.
Otobüste de metroda da durum aynı. Koltukların rengi farklı, uyarı tabelaları var ama bir işe yaramıyor.
Konuyu Belediye Başkanlığına defalarca ilettim.
Ortapedik Engelliler Dernek Gn. Bşk. ile görüştüm. O da yeterince destek bulamamaktan ve yapmak istediklerini yapamamaktan şikayetçi. Benzer yüzlerce dernek ve platformlar var. Konu çözülemiyor. Toplumsal bir sorun ve vaka olarak ortada duruyor.
Şimdi sizlere soruyorum.
Bu konu nasıl çözülebilir?
Lütfen çok paylaşalım ve çözüm üretelim. Üretilen çözümleri bir dilekçe haline getirip Bakanlığa ve Meclis Başkanlığına başvuracağım.
Lütfen ama lütfen bu hasssas konu için çözüm önerilerinizi paylaşmanızı istirham ederek bekliyorum.
Herkese sevgi ve saygıyla... Nazmi Ölmezyiğit
