Ülkemizde on bir ili etkileyen iki büyük deprem (6 Şubat 2023) yaşandı. Depremi, artçılarını
ve daha sonra yaşananları Kahramanmaraş’ta ikamet ettiğim için yaşadım. Öncelikle
depremde ölenler için Allah (cc) tan rahmet, hala acı içinde olanların acılarının dinmesini
isterim.
Bu büyük felakette ölenlerin hatırlanmaları amacıyla şunları yazdım:
“Bu Kitap; 06 Şubat 2023’te saat 04.17’deki Büyük Deprem’de ölenlerin aziz anısına…
Ruhları şad olsun!”
Bu satırlar yeni çıkan " Tarım Bilim Tarihi” kitabımdan! Yeşil Aydınlanma olarak
adlandırdığım "Tarım Bilim Tarihi" konusunda Türkçede ilk telif eser olarak yeni kitabım
okuyucularla buluştu. (bk. https://www.nobelyayin.com/tarim-bilim-tarihi-yesil-aydinlanma-
20678.html). Bu kitabı bu büyük açıyı yaşayanların ebedi olarak hatırlanması için onlara atfen
yazdım…
Ruhları şad olsun!
Deprem sonrası enkazın etrafında çaresizce günlerce bekleyen insanlardan sıkça şu soruları
duydum: Nereden geldik nereye gidiyoruz? “Dünyanın anlamı yokmuş” Dünya boşmuş”
Aslında bu insanlar şunu sormakta: “Hayatın anlamı nedir?” “Bu Dünyada var olmamızın
nedeni nedir?”
O zamanlarda bile bu konuşmayı yapanların bu soruyu ne kadar içselleştirdiği veya peşine
düştüğünden emin değildim!
Olayın acı etkisini yaşayanlar ve ölenleri anarken ya kalanlar!
Hala büyük acı içinde kıvrananlar var.
Kıvrananlar
“Bu kıymetli vatanın sönmez matemlerini tutar, elemler içinde kıvranmaktan acı bir haz
duyarım." (Ömer Seyfettin)
Kıvranmak, bir şeye (a) çok gereksinim duymak veya (b) acı çekmek, üzülmek anlamına
gelmektedir.
Büyük acıya maruz kalanların (kıvrananları) ihtiyaçları (konut, sağlık vs) yerine getirildi mi
veya manevi destek sağlandı mı?
Daha önce (Haziran 2021) “İnsanı Ararken…” başlıklı bir yazı yazmış ve “Istırap çekmek ve
çektirmek” diye de bir alt başlık kullanmıştım. O yazımda şu satırlara vermiştim: Yalnız bilgi,
para, makam vs mülkiyetler yönünden değil, insan olarak gelişmek. “İnsanı aramak üzere yola
koyulanın, yolu üzerinde kendi kendisiyle çarpışıp da kendine rastlaması ve sonrası sırasında
duyduğu şaşkınlığın yanında hiç kalır.”
Koca bir yıl geçti!
Acıyı içine gömüp hayata tutunmaya çalışanlar var. Hala tüm olup bitenden etkilenip donuk
bir yüz ifadesi ile şaşkınlık içinde olanlar var. Buna merhem olundu mu?
Bir yıl içinde şunu gözlemledik: Hala büyük acı içinde kıvrananların acısını, konvoy yapıp
zafer kutlaması yapanlar, şampiyonluk için gerdan kıranlar, makamlarını tahkim etme kavgası
verenler anlamamış gözüküyor. Bu anlamayanlar çare olabilir mi?
Belki bir avuç insan evladı büyük acı için elemler içinde kıvranmakta ve yankını söndürmek
istemekte… Şimdi afete maruz kalıp yaşama tutunmaya çalışanlar için insanlığı (hayatın
anlamını) aramak zorunda Türkiye Toplumu.
Anlam
Ümit ederim çekilen bu ızdırap (acı) insanlık arayışımızda, birbirimizi sevme ve saygı
duymada, karşılıklı güvenmeye yardımcı olur.
Büyük psikologlar “İnsan olan bir varlık anlamsız yaşayamaz” iddiasındadır. Normal
zamanlarda ve acı dolu günlerde bu konu düşünülmesi gereken bir konudur. Ama Normal
zamanlarda bu konu dar bir grup tarafından seslendirilir. Fakat zor zamanlarda, zor sınavlarda
yenilgiye uğranıldığı zaman, gemiler yelkenlerini açmış rahatça yol almadığında durum nasıl
olur?
Bu soru için gelin insan üzerine çalışan büyük bir bilim insanına (A. Adler) kulak verelim:
“Bir insana yaşamın anlamı nedir diye sorarsak belki de cevap vermeyecektir. İnsanlar
genelde bu soru üzerine kafa yormaz ve çözüm üretmeye çalışmazlar. Bu arada sadece
yenilgiye uğradıkları zaman böyle sorduklarını iddia edebiliriz. Yaşam gemisi yelkenlerini
açmış rahatça yol alırken ve başarılması gereken zor sınavları ortalıkta görülmezken bu soru
kelimelere dökülmez.”
Yukarda hayatın anlamını konusundaki sorular birbirine yakın sorular. Hayatın anlamının ne
olduğu, bu dünyada varoluşun ne anlama geldiği hemen her insanın cevaplaması gereken
sorulardır.
İnsan evladı, hakikati içselleştirdiği veya peşine düştüğünde acıları dindirebiliriz.
Son söz: Anlam çekilen ıstıraplardan olumlu bir sonuç çıkartmaktır.
