İnsan amelinin esiridir
وَبَدَا لَهُمْ سَيِّـَٔاتُ مَا عَمِلُوا وَحَاقَ بِهِمْ مَا كَانُوا بِه۪ يَسْتَهْزِؤُ۫نَ
“Yaptıklarının kötülükleri onlara görünmüş, alay edip durdukları şey onları kuşatmıştır.” (Câsiye – 33)
Ayette, insanların, gizlide açıkta yaptıkları eylemlerin (amel) ahirette önlerine konulacağı gerçeğini ihtar etmektedir. Kimi insan ya inanmadığından yahut gafletinden, asıl vatanını, ahireti, unutmaktadır. Surenin otuz dördüncü ve otuz beşinci ayetlerinde bu duyarsızlığın sonucunu şöyle açıklanır: “Denilir ki: Bu güne kavuşacağınızı unuttuğunuz gibi biz de bugün sizi unuturuz. Yeriniz ateştir, yardımcılarınız da yoktur! Bunun böyle olmasının sebebi şudur: Siz Allah’ın ayetlerini alaya aldınız, dünya hayatı sizi aldattı. Artık bugün ateşten çıkarılmayacaklar ve onların (Allah’ı) hoşnut etmeleri de istenmeyecek.”
Demek, Allah Teâlâ’yı ve ahiret hayatını inkâr edenleri ve inançsız biri olarak ömürlerini tamamlayanları bekleyen cehennemdir. Bu, hak edilmiş bir cezadır, çünkü her insan aklını kullanarak, giydiği ayakkabıyı, oturduğu koltuğu, bindiği otomobili vb. yapan ustaların, fabrikaların olduğunu bilir. Yine bilmesi gerekir ki, nasıl bir kalemin üreticisi vardır, insanın, dünyanın, güneş sisteminin ve uzayın da zorunlu olarak bir yaratıcısı vardır. Surenin son iki ayeti olan otuz altıncı ve otuz yedinci ayetlerde Rabbimiz bu zorunluluğu ihtar ederek buyurur: “Hamd, göklerin Rabbi, yerin Rabbi bütün âlemlerin Rabbi olan Allah’a mahsustur. Göklerde ve yerde azamet yalnız O’nundur. O, Azîz’dir, Hakîm’dir.”
Sonuç: Elbette Kuran’ı umursamayan, unutan, bir şey yerine koymayan, ahrette bir şey yerine konulmayacak. Kahvede önüne bir bardak çay bırakan garsona teşekkür eden insan kendi Yaratıcısını ve varlığın Rabbini tanımaz, O’nun büyüklük ve yüceliğini aklı ve vicdanıyla görmeyip, Allah’a itaat etmezse, iradî körlüğünün ve sağırlığının karşılığını, cehenneme terk edilmekle, görecektir.
